Do Domu Ojca, 2023

Praca powstała jako zgłoszenie do Ogólnopolskiego Konkursu Sztuki Sakralnej (OKSSa 2023), którego tematem był „Miłość Ojca”. Koncepcja pracy była zainspirowana 14 rozdziałem Ewangelii wg św. Jana 1-6:

,,Niech się nie trwoży serce wasze. Wierzycie w Boga? I we Mnie wierzcie! W domu Ojca mego jest mieszkań wiele. Gdyby tak nie było, to bym wam powiedział. Idę przecież przygotować wam miejsce. A gdy odejdę i przygotuję wam miejsce, przyjdę powtórnie i zabiorę was do siebie, abyście i wy byli tam, gdzie Ja jestem. Znacie drogę, dokąd Ja idę. Odezwał się do Niego Tomasz: Panie, nie wiemy, dokąd idziesz. Jak więc możemy znać drogę? Odpowiedział mu Jezus: Ja jestem drogą i prawdą, i życiem. Nikt nie przychodzi do Ojca inaczej jak tylko przeze Mnie.” (J 14, 1-6)

Praca jest podzielona na 3 poziome sekcje: w pierwszej i dolnej sekcji znajduje się podziemne pomieszczenie pełne połamanych kamieni, na których znajdują się leżące i siedzące postacie z zakrytymi twarzami. Pośrodku tego podziemnego świata znajduje się betonowa kolumna ze schodami i drewnianą drabiną. Wspinanie się po niej lub chodzenie po schodach wygląda na trudne i prawie niemożliwe.

W drugiej, środkowej części, doświadczamy zupełnie innej rzeczywistości, z dwiema postaciami zmierzającymi w kierunku drewnianej i otwartej bramy otoczonej kwitnącym ogrodem pełnym życia. To miejsce bez ciemności, bez brudu i cierpienia. Jest to miejsce pozbawione ciemności, brudu i cierpienia. To pierwszy dzień wiosny po długiej i męczącej zimie.

Jak w większości moich prac, można znaleźć elementy ludowe, więc oprócz ogrodu mamy jeszcze jedną konstrukcję — białe kolumny pomalowane w ludowe wzory z wiszącymi palmami po obu stronach konstrukcji. Kierując wzrok wyżej, zagłębiamy się w ogród ze strumieniem, płonącą różą i łabędziem.

Powoli zbliżamy się do nieba (trzecia część). 

Nad tym samym głównym wejściem widzimy dwa anioły — świętego Gabriela Archanioła po lewej i świętego Michała Archanioła po prawej. A w tle, inna struktura, podobna do wiejskiego domu z ogromnym dachem, który jest zarówno częścią pierwszego planu, jak i tła. Po obu stronach są nieznane dusze, we własnych pokojach, obserwujące ogród zza otwartych okien.